पोखरा, १२ भाद्र। नेकपा (एमाले) भित्र हालै देखिएको केपी शर्मा ओली र पूर्वराष्ट्रपति विद्या भण्डारीबीचको कटुता केवल व्यक्तिगत असन्तोष मात्र होइन। यसले पार्टीभित्रको नेतृत्व शैली, आन्तरिक लोकतन्त्र र वाम राजनीतिमा एक गहिरो प्रश्न उठाएको छ।
ओलीको शैली : नेतृत्व सर्वशक्तिमान ?
ओली लामो समयदेखि एमालेभित्र सर्वशक्तिमान नेताका रूपमा उभिएका छन्। पार्टीमा निर्णय केंद्रीकरण, असहमतिको अस्वीकार र आलोचकलाई पर धकेल्ने प्रवृत्ति उनको विशेषता बनेको छ।
भीम रावलदेखि माधव नेपालसम्मका नेताहरूलाई कमजोर पारेको शैली अहिले विद्या भण्डारीमाथि लक्षित देखिन्छ।
ओलीको भनाइ—“भण्डारी आए पनि रावलजस्तै हार्छिन्” भन्ने—आफ्नै सहकर्मी नेतामाथि गर्ने व्यंग्य मात्रै होइन, असहमतिको अधिकारलाई अस्वीकृत गर्ने प्रवृत्ति पनि हो।
विद्या भण्डारी : मौनता तोड्ने संकेत
पूर्वराष्ट्रपतिका रूपमा लामो मौनता पालेकी विद्या भण्डारीले यसपटक ओलीको व्यंग्यलाई प्रत्यक्ष चुनौती दिएकी छन्।
“म टुलुटुलु हेरेर बस्दिनँ, लडिरहन्छु” भन्ने उनको भनाइ केवल भावनात्मक प्रतिक्रिया होइन, पार्टीभित्र वैकल्पिक विचारलाई जगेर्ना गर्ने तयारीको संकेत हो। भण्डारीसँग ‘अन्तरसंघर्ष गर्ने’ दृढता देखिनु एमालेभित्र नयाँ शक्ति केन्द्र निर्माण को प्रारम्भिक संकेत मान्न सकिन्छ।
बैठक स्थगन : असहमतिको भय
भदौ १३ का लागि तोकिएको केन्द्रीय कमिटी बैठक अन्तिम समयमा स्थगित हुनु पनि सामान्य घटना होइन। यसले देखाउँछ पार्टीभित्र फरक मत आउने निश्चित भएपछि नेतृत्वले बैठक टारेको हो।यसरी निर्णय स्थगित गर्नु भनेको भित्रभित्रै असहमति चर्किएको स्वीकारोक्ति हो।
वाम आन्दोलनमा प्रभाव
एमाले नेपालकै ठूलो वामपन्थी दल हो। यहाँ देखिएको टकराव केवल व्यक्तिगत प्रतिस्पर्धा होइन, सम्पूर्ण वाम आन्दोलनको भविष्यसँग गाँसिएको छ।
एमालेमा फुट वा विभाजन हुने सम्भावना बढ्दा वाम एकता झनै टाढा धकेलिन्छ।
ओली–विद्या विवादले वाम जनमतमा “एकताभन्दा वर्चस्वकै राजनीति हाबी” भएको ठहर गर्नेछ।
भण्डारी सक्रिय भएमा, उनी नयाँ गठबन्धन निर्माण गर्ने वा वैकल्पिक ध्रुव बन्ने संभावना राख्छिन्।
अन्त्यमा
ओली–विद्या टकराव अब व्यक्तिगत कटुता भन्दा पर पुगेको छ। यो एमालेभित्रको आन्तरिक लोकतन्त्र, नेतृत्व शैली र वैचारिक यात्राको दिशाबारे उठेको प्रश्न हो।
यदि पार्टीले असहमतिको सम्मान गर्ने संस्कृति विकास गर्न सकेन भने, एमाले भविष्यमा आफ्नै असन्तुष्ट समूहबाट आहत हुने निश्चित छ।
